Imię wyszeptane przez wiatr, zrodzone z kwiatu, który rozkwita tylko raz – pod księżycem nad pustynią.
W zapomnianej oazie starożytnej Arabii rósł kwiat tak rzadki, że rozkwitał tylko raz w życiu — jego płatki całowało światło gwiazd, a zapach niosła nocna bryza ponad wydmami. Ten kwiat nie miał imienia… aż do teraz.
nufaar
/nuː-fɑːr/
نوفار
Nufaar to więcej niż imię — to istota. Opowiada o tajemnicy, odrodzeniu i pięknie wykraczającym poza czas. Uchwyca delikatną duszę Wschodu i przemienia ją w coś niezapomnianego.
Zapach. Dusza. Opowieść.